Cunda'da Yaşanmamış Bir Gün...

Şimdi Cunda'da olsam.Salına salına arnavut kaldırımlı taş sokaklarda yürüsem.Gözüm bir detaya takılıp kalsa.Sonra, o detay çocukluğumla bugün arasında köprü olsa.Miskin miskin, deniz kenarında otursam.Güneş ışığı hüzmeleri ağaçların arasından yüzüme vursa.Uzaklardan sevdiğim bir parçanın tınısını duysam.Kalabalıklar varmadan, sakin telaşsız dolaşmaya devam etsem.Fotoğraf makinemin vizöründen, sevdiğim kareler yakalasam, hapsetsem. Güneş bunaltsa, sakız dondurma yesem.Derken, bu miskinlikten  güneş batarken motorların sesleri ile kendime gelsem.Taş kahvede kahve molası versem.Ada  yerlileri ile sohbet etsem.Kim olduğumu sormasa,kim olduğunu bilmesem.Öylesine bir sohbet, etiketleri kopmuş,kaygılardan uzak,içten derinden.Sonra karnım guruldasa.Balık yemek için sahil kenarı bulsam.Masayı donatsam,tam yiyecekken bir dostla karşılaşsam.O söylese ben dinlesem,ben söylesem o dinlese.Geceyi hatıralar,anılarla noktalasam.Derken on yıl geçse, yine bir Cunda gezimde bu yaşadıklarım aklıma gelse.Cunda hiç değişmedi desem ve ben aynı havayı solumanın mutluluğu ile dalıp gitsem....Ne olur bu hayalim gerçek olsa, Cunda  Bodrum olmasa...:((