Lise yıllarımdan beri el işi yapmaktan nefret eder nerde dikilecek ,yapılacak bir el işi var ise anneme postalardım.Nakış, dikiş,dantel hayatta hiç bilmediğim ,bilmeye de heves etmediğim konulardır. Bu yıl 40'lı yaşların hediyesi midir bilmem ama bana bir haller oldu.Elimde şiş ve yünler ile kendimi kazak örerken buldum.O bitti hızımı alamayıp 2 atkı ördüm.Hayır insan sevinir değil mi bu yaptıklarına....yok ben tam tersi panik oldum...Niye yani bunca yıl yapmadın nerden çıktı şimdi bu...:)) Hemen şişi ,örgüyü fırlattım ve toparlan kızım bu sen değilsin içine başkası kaçmış senin deyip hop eski Neval'e dönüş yaptım.Kış uzun olunca bendeki terazinin kefeleri arada bir şaşıyor...:)) Sıcak ve güneşli günlere, hayırlara vesile olması açısından ,dönüş dileğiyle....:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder