Uzun Hikaye...

Mustafa Kutlu'nun aynı adlı eserinden uyarladığı Uzun Hikaye filmini, dün annemle birlikte izledik.Sonuç filme bayıldım.Beş para etmez filmleri, manşet manşet gözümüze sokan basın, maalesef bu film ile ilgili hak ettiği yorumu yapmadı.Babam ve Oğlum filminden sonra, ağladığım ikinci film olduğunu söylemeliyim..Sadece duygusal değil, aynı zamanda düşündüren(bir yanı ile sosyalizmi öven,diğer yanı ile anti sosyalist göndermeler yapan),geçmişte yaşanan insani ilişkileri özleten,aşkın çok derin yaşanabileceğini gösteren,dürüstlüğün ve doğruluğun prim yapmadığını anlatan ,bir babanın küçük bir çocuğa, yaşam enerjisini nasıl da sevgiyle aktardığını gösteren harika bir filmdi.Hele kapanış müziği, filme son derece yakışmış.Uzun süredir dinlemediğim, beni çocukluğuma taşıyan sanat müziğinin eşsiz eserlerinden, Ah Bu Gönül Şarkıları ile filmden  gözlerim ıslak ayrıldım.
İlk defa Kenan İmirzalıoğlu'nu farklı bir karakter de izledim ve rolünün hakkını verdiğini düşündüm.
Bazen eğlenerek,bazen  hüzünlenerek ama çoğunlukla bir ailenin dayanışmasını ve mutluluğunu gıpta ile izyeceğiniz güzel bir yapıt.Ve vurucu replik "Kaderin yayı kurulu durur, gün gelir boşalır....:))