Dünyaca ünlü bir terapist olan Susan Forward'ın yıllar süren deneyimlerine dayanarak hazırladığı bir kitap.İngilizcede orjinal ismi Toxic Parents yani zehirli anne-babalar.İşte ben asıl bu kısma bayıldım.İçinde yaşadığımız ülkede sınav kaygısı ile ortaya çıkan acıklı tabloyu en iyi bu cümle özetlerdi 'Toksik Anne-Babalar'.
Anne ve babaya saygı gösterilerek yaşanan bir ülke olduğumuz için Türkiye'de kitap Zor Bir Ailede Büyümek adı altında yayınlanmış.Yazar, toksik anne babaları altı gruba ayırıyor.Yetersizler,kontrolcüler,alkolikler,sözel tacizciler,fiziksel tacizciler,cinsel tacizciler.
Aileleriyle yüzleşmek isteyenler kadar, anne baba olmayı isteyenler içinde yararlı olacak bir kitap.Benim içimdeki yaraya dokunmuş bir cümle olduğu için dikkatimi çekti bu kitap.Uzun bir süredir izlediğim SBS sınav karmaşasında, bizlerinde birer toksik anne ve babaya dönüştüğümüzü düşünüyorum.Her ne kadar baskı yapmamaya çalışsakta zaman zaman kendimi sınavla ilgili oğlumu uyarırken buluyorum.Üstelik çoğu defa kendime kızarak, ciddi bir çelişki yaşayarak.Oysa küçücük çocuklar özgürce koşup oynasalar,anlamsız yarışın içinde baskı hissetmeden yaşasalar, istedikleri okula kayıt yaptırma ve okuma şansına sahip olsalar daha sağlıklı bir nesil yetişmez mi? Bu kadar stres ve baskı ile orta yaşa geldiklerinde nasıl bir yetişkin olacaklarını merak ediyorum açıkçası.Türkiye gerçeğini burda uzun uzadıya tartışacak değilim ama zehirli birer ebeveyn olma yolunda hepimiz hızla ilerliyoruz.Zararın boyutlarını gördüğümüzde iş işten geçmiş olacak.
Bir arkadaşımın oğlu çok iyi bir okula yerleşmek için annesinden iki yıl sıkı baskı gördü.Çok disiplinli bir şekilde hazırlandı ve iyi bir okula girmeyi başardı.Sonuç, bu çocuk terapist sayesinde annesiyle ietişim kuruyor daha vahim olanı annesinden nefret ediyor.Değer mi diye bir çok kez sorgulamışımdır bu durumu.Değmez ama öylesine güçlü bir sürü psikolojisi ile kuşatılmışız ki, bu anlamsız yarışın içinde asıl biz ebeveynler yer alıyoruz.Çocuklarda bedelini ilerleyen zamanlarda ödemek üzere, çarkın içinde çaresiz yer alıyorlar.Söylenecek,yazılacak,konuşulacak çok şey var ama yapılacak tek bir şey var oda biraz daha kaderci ve sağduyulu davranmak sanırım......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder