Lizbon'a Gece Treni
Tren yolculuğum, Finisterre istasyonunda son buldu.Açıkçası bu yolculuk, kimi zaman yordu,kimi zaman sıktı, kimi zaman da hayran bıraktı.Prado'nun yazdıkları, beni en fazla etkileyen yazılardı.Tabi Gregorius'a imrenmedim değil.Bir gün hayatımda bir anda her şeyi kenara itip, sırt çantamı alıp, içimdeki hayallerin yada o an benim dikkatimi çeken konunun peşinden gidebilme özgürlüğünü yaşamak isterdim açıkçası.Bu sene okuduğum en iyi kitaptı diyemesem de kitabı sevdim.Özellikle İlknur Özdemir çevirilerini beğenerek okuyorum.Kitabın en çok 339.sayfasından etkilendim."Yol almakta olan bir trende oturur gibiyim kendi içimde."
“Gönüllü olarak binmedim, seçme hakkım yoktu, nereye gittiğimi bilmiyordum. Çok çok eskiden bir gün kompartımanımda uyandım ve tekerleklerin döndüğünü hissettim. Heyecanlıydı, tekerleklerin tıkırtısını dinledim, başımı esen rüzgâra verdim, yanımdan geçen şeylerin hızının tadını çıkardım… Rayları ve yönü değiştiremem. Hızı ben belirlemiyorum. Lokomotifi görmüyorum, onu kimin kullandığını ve makinistin güvenilir görünüp görünmediğini bilemem… Koridordan geçenleri görüp şöyle düşünüyorum. Belki onların kompartımanlarında durum benimkinden çok farklıdır. Ama oralara gidip bakamam, daha önce hiç görmediğim, bundan sonra da görmeyeceğim bir kondüktör kompartımanımın kapısını kilitleyip sürgülemiş. Pencereyi açıyorum, iyice dışarı sarkıyorum ve başkalarının da aynı şeyi yaptığını görüyorum…”
Tropik Güncesi
Gabriel Garcia Marquez'den sonra, dünya çapında en çok bilinen Kolombiyalı yazar olan Mutis,vahşi doğanın ve hayalle gerçek arasında gidip gelen düşüncelerin güncesini tutuyor.
Tropik Güncesi, akıntının tersine yapılan bir ırmak yolculuğunun romanı. Maceralarının, düşlerinin ve anılarının peşinden giden Maqroll el Gavieroun günlüklerinden oluşan roman, Mutisin eşsiz betimlemeleriyle zenginleşiyor. Gaviero yolculuğunda ölümü ve yaşamı, aşkı, arayışlarını ve anılarını yanında götürmektedir.
.jpg)
.jpg)
